مسیر رشد روحی و معنوی ما انسان ها درست مانند مسیر پرواز یک عقاب در آسمان است . عقاب هرگز در امتداد خطی مستقیم بالا نمی رود . بلکه می چرخد و می چرخد و مساحتی محدود و مشخص را چندین بار – اما هر بار در ارتفاعی بالاتر – دور می زند .
سفر ما نیز همین گونه است . یعنی رسیدن ما به کمال ، یکپارچگی و وحدت وجود آغازینمان به تدریج و آرام آرام رخ می دهد تا بدان جا که با حقیقت در می آمیزیم و با آن یکی می شویم .
تال مود می گوید : "بر شانه ی هر یک از تیغه های علف فرشته ای آرمیده که زیر گوش او زمزمه می کند که رشد کن و بالا برو"
بدانید که شما نیز در سفر خود به سوی اصل و مبدا ، به خود رها نشده اید . هر انسانی ، مراقبان و نگهبانانی دارد . معلمان و آموزگاران شما هنگامی بر سر راهتان قرار می گیرند که بدان ها نیاز داشته باشید و آمادگی آن را یافته باشید . در گذشته نیز راهنمایان و آموزگارانی داشته اید . برخی از آن ها را می شناسید و برخی را نمی شناسید . فراموش نکنید که راهنمایان و آموزگاران شما به شکل های مختلفی بر سر راهتان ظاهر می شوند و در این میان بهترین آن ها حتی ممکن است به شکل راهنما و آموزگار به نظر نیایند .
کار و وظیفه ی راهنمایان ، آموزگاران و معلمان در این سفر این نیست که شما را جایی ببرند ، بلکه کار و وظیفه ی اصلی آنان این است که به شما کمک کنند به جایی که هستید توجه کنید و در آنجا حضور داشته باشید . خود را بیابید و بدانید در کجا و برای چه در این آفرینش قرار دارید . و بالاتر از همه ی این ها بدانید که زندگی وعشق چه مفهوم والایی دارند .


http://delsoookhte.blogfa.com/cat-۲.aspx
توسط پویا روحی علمداری