زندگی نامه حضرت ابالفضل عباس (ع)
قسمت دوم(قسمت آخر)
در طی زندگی سی و چند ساله خود حوادث مهمی را مشهده و بحرانهای عظیمی را در اجتماع امت اسلام دیده و تجربه کرده بود . از کودکی تا نو جوانی در خانه امیر مومنان و در جو صبر و مظلومیت و استقامت پدر بالیده بود، و گام به گام ، امیر ایمان همه اعصار را مشاهد کرده بود که باو جود چنین شجاعت و صولتی ، برای مصلحت دین و پیشبرد اهداف الهی و استحکام پایه های اسلام چگونه در برابر غاصبان اوناع نامردمی های آنان تحمل مدارا می کرد.وسپس انقلاب مردم و شورش آنان علیه دستگاه خلافت و تحول وضع اجتماع را ملاحضه کرده بود و هجوم تشنگان بیعت با امیرالمومنین را که شرمنده وپشیمان از گذشته ،با اصرار حکومت او را می خواستند ،و سپس فتنه های ((ناکثان))و((قاسطان))و((مارقان)) را که احیاء ضلالتی که از غاصبان به ارث برده بودند حکو.مت عدل ونور امیرالمومنین را بر نمی تابیدند....
و سرانجام شهادت خورشید عدل و علم و فضیلت را در محراب خون دیده بود ، وسستی و گمراهی و تباهی مسلمانان نمایانی را که از ثقل عدل علوی رنجور بودند و از دریافت حُسن ِ حسنی (ع) کور ، و همان لایق پشوائی و حکومت حیوانی چون معاویه منفور....
و در این هنگام دیگر عباس جوانی بود که با تمام وجود در خدمت حق قرار می گرفت و عنصر نورانیش که از چنان پدری ریشه گرفته و از شیر چنان مادری پرورش یافته بود سرار وقف راه خدا و دفاع از دین مبین و حمایت امام راستین می شد؛ بدین گونه بود که برادری با صولت شیر و دلی سر شار از ایمان ومعرفت ، در کنار دو برادر ارجمند و دو امام بزرگوار قرار گرفت که به فرمان صریح رسول خدا (ص) چه قیام کنند و چه صلح و مدارا ، امام بر حق و پیشوای مطلق همه مسلمانان می بودند...که فرمود :((هذا ابنای امامان قاما او قعدا))...و هر دو یادگار خاندان نبوت ونور ، پرورده دامان کوثر تقوی و شعور ، وارث علم و امامت ، و پاسدار ایمان و عدل و دیانت ، پیشوای مومنان پاک سرشت ، و سرور جوانان بهشت...
پس از آن که امام مجتبی (ع) با دسیسه معاویه به شهادت رسید ،امام حسین (ع) از همه افراد خاندان تنها ((عباس))(ع) را در کنار خود در تغسیل پیکر مطهر آن امام معصوم شرکت داد، و با تو جه به آن که غسل و کغن و دفن معصومین فقط توسط معصوم انجام می شود ، این عنایت و مشارکت گویای منزلت ویژه و مقام ارجمند قمر بنی هاشم عباس بن علی (ع) است...همچنانکه صادق (ع) نیز در تقدیر از مقام معنوی آن گرامی می فرماید :((کان عمنا العباس بن علی نافذ البصیرة صلب الیمان...))، عموی ما عباس ابن علی 7 بینش و معرفت ژرف و ایمانی استوار داشت.....
پایان
برگرفته از : ساقی تشنگان فضیلت
نوشته: ابولفضل موسوی گرمارودی
